Je kunt je eigen herinneringen niet vertrouwen 🎧

Het Mandela-effect is echt fascinerend. Dat is een fenomeen waarbij een grote groep mensen zich iets herinnert, dat in werkelijkheid totaal anders ligt. Zo heeft Darth Vader nooit gezegd: “Luke I am Your Father”, maar wel: “No, I am your father”. Ook heeft Mickey Mouse nooit bretels gedragen en heeft die guy van Monopoly geen monocle op. Je kunt dus je eigen herinneringen niet vertrouwen… 

Even terug naar het begin van de jaren 00, toen ik elke ochtend begon met het verwisselen van de batterijen van mijn discman, zodat ik weer naar mijn zelfgebrande cd’s kan luisteren. Op een van die vele cd’s had ik ook allemaal nummers van Cat Stevens/Yusuf staan. Denk aan nummers als Moonshadow, Wild World en Father And Son. Nostalgie in mijn hoofd.

Daar wilde ik even een mooie afspeellijst van maken op Spotify, maar ik kon het mooiste nummer van Cat Stevens nergens vinden. Ik heb uren gezocht naar Cat’s in the Cradle. Was het een akoestische versie die ik destijds op mijn discman had? Een live-opname die niet op Spotify staat? Zelfs op YouTube kon ik er niks van terugvinden. Waarom kon ik dit mooie stukje muziek nergens terugvinden!?

Maar wat blijkt? Dat nummer is helemaal niet van Cat Stevens, maar van Harry Chapin! Verdomme, kan ik nu ook al mijn eigen herinneringen niet meer vertrouwen?!

Gek hoe iets zo vol overtuiging in je hoofd en herinneringen kan zitten, terwijl het gewoon helemaal niet waar is. En dat nummer? Die heb ik gewoon in mijn Cat Stevens/Yusuf afspeellijst geknald, ook al wordt het door iemand anders gezongen.